Delirianen zijn compititiebeesten. Dat is niet enkel te zien in de sport ( kneukeltje voor de sporters die nog maar eens de beker hebben binnengehaald), maar ook in het uitgaan. En welke club kunnen we nu beter mee compitie voeren dan met onze mede clubcaféclub Moeder Lies. 

De vatenslag: ondertussen al de derde maal dat deze titanische strijd werd georganiseerd. Het concept simpel, de uitvoering wat lastiger. 2 vaten, 2 clubs, 24 deelnemers. In ploegen van 12 strijden Deliria en Moeder Lies om de titel van beste zuipers. De club/kring die als eerste een vat kan consumeren wint. Er mag echter niet gebarft worden. Als de inhoud van je maag zich via de mond naar buiten begeeft, dan word je gedisqualificeerd en strijdt je team met een man minder. 

Na twee nagelbijtende edities was de stand 1-1. Waardoor het compititiegevoel bij beide ploegen extra groot was. 

Al gauw nam Moeder Lies een voorsprong, terwijl Deliria zich gestaag op gang trok. Beker na beker werd opgeslokt. Toeschouwers juichten de deelnemers toe en schreeuwden hen allerlei nieuwe tactieken door van aan de zijkant. Maar Moeder Lies bleef  de voorsprong behouden. 
Toen de eindmeet in zicht was kregen alle Delirianen een adrenalinestoot van jewelste. Allen schakelden ze over naar de Ad Fundum techniek. Het verschil werd kleiner, de vermoeidheid groter. Na een lange rit, persten ze nog hun laatste krachten uit hun lichaam om toch nog de overwinning binnen te slepen. Het zag er goed uit. Moeder Lies had te veel krachten verspild in het begin van de etappe. Het verschil was miniem en we konden de overwinning haast voelen. Nog 5 pinten en de eer bleef ons toegekend. 
Nog 4 pinten! KOMAAN DELIRIA! Zuipen Godverdomme. 
Nog 3 pinten! Op de zijlijn bijtten de toeschouwers op hun vingers omdat ze geen nagels meer overhadden.

Gejuich barst uit! Hoop werd verbrijzeld. In de verte zien we Moeder Lies springen, lachen en dansen. We hadden verloren. 3 pinten achterstand. Wat een domper. 

En toen barste er een braakfestijn uit. Iedereen had zich sterk gehouden, niemand was gedisqualificeerd, maar nu werd braken eindelijk toegestaan. En iedereen zal het geweten hebben!

Kneukeltje voor Moeder Lies! Volgende keer beter Deliria!

Ut vivat, crescat et floreat Deliria!

Tradities werden voortgezet. Geschiedenis werd wederom herhaald. Deliria schreef nogmaals enkele pagina's vol in de ietwat minder koosjere delen van zijn dagboek. Bier heeft gevloeid. Cafés werden overrompeld. Gemoederen werden bedaard en magen werden gevuld op deze legendarische avond. In de volksmond kroegentocht van Deliria genoemd. 

Een simpel concept. Eén club, 50 deelnemers, 12 cafés, 1 frietkraam. Deze vier elementen zorgen voor een avond vol ambiance, positiviteit en leute. 

We startten in Delirium Tremens met een overheerlijke cocktail. Daar begon de tocht. Het eerste café van velen. We bezochten uiteindelijk heel wat alombekende cafés, maar ook sommige minder beroemde kroegjes ontsnapten niet aan onze dorstige drinkers. Verschillende tactieken werden toegepast om deze hemelse tocht tot een goed einde te brengen. Sommigen onder ons pasten de Ad Fundum techniek toe. Simpel maar is hij ook efficiënt? Een Ad Fundum drinken om daarna even te rusten leek niet de favoriete techniek van menig man. Het merendeel van ons liep liever een marathon in plaats van een aantal korte maar krachtige sprints. 
Welke tactiek de beste is moet je telkens zelf beslissen. Je maag zal je wel op tijd en stond laten weten of je de juiste hebt toegepast. 

Faalde je deze keer, probeer dan volgend jaar in te zetten met het gebruik van een andere en misschien wel betere tactiek. Hopelijk heb je toch genoten van deze editie, en veel succes volgend jaar!

Ut vivat, crescat et floreat Deliria!

Vrijdagavond. 20u. Bierologie. Langzaam maar zeker stromen er oude bekende gezichten, maar ook relatief nieuwe gezichten die dringend eens het groen van achter hun oren moeten laten weghalen.
Het was een editie met een overvloed aan prosenioren. De één al wat wijzer dan de ander. Eén ding was zeker. Bij het schanderen van de legendarische woorden Prosit Senior konden we ons verwachten aan een ellenlange, maar o zo prachtige beantwoording.

Onderlinge vrienschappen sluiten met praesidia van in ons geboortejaar.  Wederom genieten van gerstenat, dat is waar het allemaal om draait. Als we tijd over hadden zongen we eens een liedje. Maar op die zeldzame momenten zat iedereen stomverbaasd te kijken met een mond vol bitterballen.

Oud toonde nieuw nog eens hoe het allemaal gebeurde in der tijd. Liedjes zingen, ad fundums drinken. Om dan vol trots in slaap te vallen op de toog van Lore. Misschien waren ze al wat te lang aan het roesten. Misschien moesten ze nog gewend worden aan de nieuwe soorten bier.Maar één ding was zeker. De nieuwe garde kan heel wat meer bier verwerken dan de oude.